Inzichten en inspiratie

Hieronder vind je diverse onderwerpen die in jou maar ook in mij leven. Soms is het persoonlijk over iets wat ik heb meegemaakt en soms is het wat algemener. Wat over algemeen geldt is dat wij als mensen alles in ons hebben. We hebben allemaal trauma's en ziektes en dingen die we hebben meegemaakt en elk mens kent verdriet en geluk en depressie en stagnatie. Wat voor mij geldt is waarschijnlijk ook herkenbaar voor jou. Het zijn onderwerpen die je tegen kan komen in jezelf het dient ter inspiratie om in jezelf op ontdekking te gaan. Veel plezier!

28.04.2022

Ziekte als kans en lot

Ziekte als kans en lot. Dit was een boek die ik bij de acupunctuur zag liggen in de boekenkast.

Ik was toen al een jaar en nog wat maanden ziek en voelde dat totaal niet zo. Ik was aan het vechten, strijden, doorzetten maar vooral niet accepteren dat ik ziek was. Ik was namelijk nooit ziek. Ik had geen griep, was hooguit af en toe verkouden. Heb en had nog nooit in het ziekenhuis gelegen. En maar een handjevol keren antibiotica voorgeschreven gekregen. Kortom ziek zijn was niet iets wat bij mijn identiteit hoorden. Ik was sterk, zelfstandig, niet afhankelijk, had mijn zaakjes op orde en had niemand nodig.

Tuurlijk ik had ook dingen. Dingen zoals, koortslippen, lichte allergieën, slecht kunnen slapen en nog wat zaken. Maar die waren niet ernstig vond ik. Die waren alleen maar onhandig.

Wat ik nooit had kunnen weten is dat er een groot cadeau in mijn ziek zijn zou zitten. Een cadeau, een levensles die je aan jezelf geeft omdat je een keuze maakt die moeilijk is, waar je niet de uitkomst van weet maar waarvan je weet je voelt dat je het moet doen.

Ik heb een aantal keer in mijn leven van dat soort keuzes gemaakt. Op een bepaalde manier voelde het ook niet alsof ik een keuze had. Ik wist ik voelde, ik moet dit doen.

Het onderwerp kan voor iedereen verschillen. Het kan gaan over een relatie die niet meer bij je past. Het kan gaan over een andere stap in je carrière. Juist die ene baan wel aannemen, die buiten je comfort zone ligt en meer van je vraagt. Het kan zijn dat je de wens hebt gehad om te verhuizen naar een andere onbekende stad, of misschien wel land. Het zijn keuzes die we maken op gevoel. We weten niet wat ons te wachten staat. We kunnen niet in de toekomst kijken maar we voelen aan alles dat we dit moeten doen ook al is het spannend. Spannend omdat je ergens voelt dat voor datgene kiezen, jij jouw pad volgt. En ook al overzie je de beslissing niet, je voelt dit is groot.

Dit was ook het soort keus die ik maakte toen ik had ik bedacht “even” geen werk te hoeven doen. Ik ben zoals velen op mijn 17e begonnen met fulltime werken en ben daar tot en met 2020 niet mee gestopt. Tijdens dit werken heb ik; huizen gekocht, huizen verbouwt, studies begonnen en afgerond en weer begonnen, zwanger geweest en het weer verloren, relaties gestart en weer verbroken, van baan gewisseld en een aantal keer van woonplaats. Kortom het leven. Het leven waar iedereen mee te maken krijgt. Maar in al die tijd ben ik nooit gestopt. Ik ben soms even kort ingestort om snel daarna weer de boel op te pakken. Maar weinig ziek en niet meer vrije dagen opgenomen dan nodig was.

Ziekte als kans en lot. Had ik dit kunnen voorvoelen wat voor impact zo’n beslissing zou hebben? Nee natuurlijk niet. Je voelt alleen, dit moet ik doen nu.

Begin 2020 dacht ik, ik neem even de tijd om eens te bedenken wat ik echt wil. En niet zomaar maar weer doorgaan om het doorgaan. Ik had al ideeën om mijn eigen bedrijf te beginnen, uiteraard binnen een maand. Maar iets zei me, nee toch maar niet. En toen werd ik ziek.

En ik kreeg de ene naar de andere ziekte. De één nog raarder dan de ander. Allemaal dingen die ik nog nooit had gehad. Het leek wel alsof alles waar er al die jaren ervoor geen tijd voor was nu eruit kwam. Het was beangstigend. Wat was er met mijn lichaam aan de hand? Waar kon ik nog op vertrouwen en wat zou er nog meer uitvallen?

Ik ging van altijd van alles zelf kunnen doen naar niets kunnen doen. Zelfs een kop thee zetten was te vermoeiend. Ik kon niet meer voor mezelf zorgen en had hulp nodig van mijn omgeving. En hulp vragen en ontvangen was nou juist zoiets wat ik niet kon. Ik had mijn hele leven opgebouwd door alles zelf te doen. Niet afhankelijk te zijn en ik was daar goed in ook. Maanden volgden aan ruzies, frustratie en onbegrip. Ik kon niet meer zijn wie ik was. Het zelfstandige imago wat ik zorgvuldig had gecreëerd ging niet meer op. Dat werkte niet meer. Ik voelde me uitgespeeld en onthand. Hoe om te gaan met deze situatie als al je handvatten niet meer werken of toepasbaar zijn?

In dat proces zit ik nog steeds. Ik ben nog niet beter en ik weet niet of ik ooit nog de “oude” wordt. Ik denk dat ik dat op sommige vlakken ook niet meer zou willen. En ondanks dat het zwaar was en soms is. Het is ook zo waardevol geweest. Ik weet niet hoe ik anders al die dingen had kunnen leren en ervaren die ik heb geleerd door ziek zijn.

Ziekte als kans en lot. Het boek heb ik nooit gelezen.

Admin - 13:09 @